αποκλιμάκωση

Όπως είναι φανερό έχομε μπει στο κομμάτι που οι επαγγελματίες του είδους ονομάζουν «αποκλιμάκωση»
de-escalation για την κατηγορία των «απρόβλεπτων» επικίνδυνων καταστάσεων.

Των περιστατικών δηλαδή που μπορεί να εκθέσουν σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή κάποιου (βλ. την περίπτωση του άτυχου φοιτητή στο Ρέθυμνο) και που είναι απρόβλεπτα , τυχαία θα μπορούσε να πει κανείς σε αντίθεση με τα «προβλέψιμα» περιστατικά (βεντέτες, χρόνιες καταστάσεις, εχθρότητες, απειλές κ.τ.λ.)

Το στάδιο της αποκλιμάκωσης προϋποθέτει ότι
έχομε συνειδητοποιήσει την εμπλοκή μας σε επικίνδυνη κατάσταση
και
έχομε την ικανότητα να αναγνωρίσομε τον «τύπο» του ανθρώπου με τον οποίο έχομε εμπλακεί.
Συζητάμε λοιπόν για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσομε εκείνη τη περίπτωση που περιγράψαμε σαν
Συνηθισμένοι άνθρωποι σε ειδικές συνθήκες.

Η απάντηση είναι απλή
Βάλτε τον εαυτό σας σ αυτή τη κατάσταση και σκεφτείτε
τι θα σας οδηγούσε άμεσα στη βία
και ποια συμπεριφορά θα σας έκανε να ανακτήσετε τη χαμένη ψυχραιμία σας.

Δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσετε ότι όταν κάποιος είναι σ αυτή την κατάσταση είναι κάπως σαν το μικρό παιδί που ουρλιάζει !

Αν λοιπόν θέλομε αποκλιμάκωση
(πράγμα που σημαίνει ότι μπορούμε να αυτοπειθαρχήσομε στη παρόρμηση να μπούμε και μείς σε ανάλογη κατάσταση αντιδρώντας στη λεκτική επιθετικότητα του άλλου )
πρέπει να μη κάμομε το συνηθισμένο σφάλμα .

Να προσπαθήσομε να πείσομε τον άλλο «ήρεμα» ότι δεν έχει δίκιο!

Πρώτον γιατί ο ποιο σίγουρος τρόπος να μαλώσεις με κάποιον είναι να συζητάς για κάτι που ήδη έγινε!

(αυτό σκεφτείτε το σοβαρά)

και δεύτερον απευθύνεσαι στη λογική ενός ανθρώπου τη στιγμή που τον διακόπτη της λογικής τον έχει κατεβάσει!

Αφού λοιπόν (και αν) καταφέρετε να «απορροφήσετε» την αρχική λεκτική επιθετικότητα του άλλου πρέπει να κινηθείτε με βάση την αρχή που περιγράφει τη κατάστασή του.
Ότι δηλαδή ο άνθρωπος αυτός με την οργή και τη βία προσπαθεί να εκφράσει την αγανάκτησή του.

Πρέπει λοιπόν να προσλάβει ότι κατανοείτε και δικαιολογείτε απόλυτα την αγανάκτησή του και να συνταχτείτε μ αυτή άσχετα αν είστε εσείς η αιτία που την έκαμε να εκδηλωθεί.

π.χ στο παράδειγμα με τον εκτός εαυτού φίλο που το παρκαρισμένο πρόχειρα αυτοκίνητο του έκλεινε το δρόμο….
ο «δράστης» αντί να σηκωθεί εξοργισμένος στη ερώτηση
-ποιος (…βάλτε ότι βρισιά θέλετε ) έκλεισε το δρόμο! και να πεί
- εγώ γιατί ( μέγα σφάλμα)
‘η
- εγώ αλλά ξέρεις δεν είχα πρόθεση και δεν είναι σωστό …..κ.τ.λ. (μέγα σφάλμα)
είπε
- έχει παραγίνει το κακό έ! δυστυχώς παρκάρουμε όπου βρούμε …..
φυσικά καταλαβαίνετε τη διαφορά!
ο άνθρωπος αυτός έστρεψε το πρόβλημα από το πρόσωπο στη ενέργεια και ταυτόχρονα ο επιτιθέμενος προσέλαβε κατανόηση!
η κατανόηση ήταν και θα είναι το μοναδικό και άριστο αντίδοτο στην αγανάκτηση.


Εφάρμοσε όπως λέμε ψυχολογικό τζούντο και τον «άδειασε»
σκεφτείτε το αυτό !
υπάρχουν ακόμα δύο πράγματα στο συγκεκριμένο τύπο που πρέπει να συζητηθούν
1. Πως θα αποφύγεις έκρηξη βία πριν προλάβεις να χειριστείς την υπόθεση
2. πώς θα τον κάνεις να σε ακούσει ακριβώς όπως το παιδί που τσιρίζει

που θα συζητήσομε στο επόμενο.